Jaap (79)  – ‘Zolang ik fit ben, denk ik nog niet aan stoppen’

Jaap (79) trad als vijftienjarige jongen in de voetsporen zijn vader en grootvader: hij werd loodgieter.

Ik assisteerde mijn vader al toen ik nog op de ambachtsschool zat. Er werd een nieuwe kantine gebouwd op de voetbalvereniging en ik mocht mee het dak op. Spannend! Toen ik pas begon, reed ik op de fiets door de stad met een rol lood aan het stuur om waterleidingen te repareren. En toen Amsterdam-Noord werd gebouwd, legde ik ijzeren gasleidingen aan in de noodscholen. Eerst moest er een handkar naartoe met alle materialen, helemaal vanuit de Helmersbuurt. Niet te tillen zo zwaar. Gelukkig is er een hoop veranderd in mijn vak. Ik ging met vroegpensioen, maar heb het drie maanden volgehouden. Het loodgieterswereldje is klein, ze wisten me snel weer te vinden. Meestal kom ik ergens om problemen op te lossen, dus het is dankbaar werk.”

Hoezo hoogtevrees?

“Klanten zijn vaak nieuwsgierig naar mijn leeftijd, maar durven er niet naar te vragen. Ik vind dat niets om over te liegen en ben er trots op dat ik mijn vak nog kan uitoefenen. Eerst móest ik werken, nu doe ik het omdat ik er plezier in heb. Een groot verschil. Zolang ik fit genoeg ben, denk ik nog niet aan stoppen. Het extra inkomen is mooi meegenomen. Bij KlusHeeren kan ik mijn eigen schema uitstippelen. Het is een vrij leven. Net als in mijn tijd bij Defensie: negentien jaar lang deed ik onderhoudswerk in legeringsgebouwen en kazernes. Door de jaren heen heb ik ook veel kerktorens beklommen, van de Amsterdamse Westertoren tot de Haarlemse Bakenessetoren. Zónder zekeringen, de veiligheidsvoorschriften waren toen nog niet zo streng, en met 104 kilo lood op mijn rug. Ja, ik ga nog steeds wel eens het dak op. Maar schuine daken, dat doe ik niet meer. Je moet toch ergens een grens trekken.”

‘Meestal kom ik ergens om problemen om te lossen, dus het is dankbaar werk’

‘Het extra inkomen is mooi meegenomen’